Glasvezel zijn dunne glas- of plastic vezels die worden gebruikt om gegevens via licht te verzenden. Een glasvezelkabel bestaat uit een bundel optische vezels die informatie over grote afstanden en met een grote bandbreedte kunnen verzenden. Het hoofdbestanddeel van een glasvezelkabel bestaat uit twee delen: de kern en de bekleding. De kern is de eigenlijke glasvezel waar het licht doorheen gaat, en de bekleding is om de kern gewikkeld om ervoor te zorgen dat de lichtsignalen niet uit de vezel kunnen ontsnappen.
Geschiedenis van glasvezel
De eerste succesvolle toepassing van glasvezeltechnologie kwam met de uitvinding van de gastroscoop in 1956. In de jaren zestig hadden wetenschappers ontdekt hoe ze telefoon- en televisiesignalen konden verzenden via glasvezel. Tegenwoordig zijn glasvezelkabels het belangrijkste voertuig voor het verzenden van vele vormen van communicatie over lange afstanden.
Voordelen ten opzichte van draadkabels
- Hogere bandbreedte
- Dunner en lichter
- Geen elektromagnetische interferentie
- Minder verzwakking
- Lagere onderhoudskosten
Het grootste nadeel van glasvezel is dat de kabels duur zijn om te installeren. Bovendien zijn ze kwetsbaarder dan draad en zijn ze moeilijk te splitsen.
Soorten glasvezel
Er zijn twee soorten glasvezelkabels, singlemode en multimode. Modus verwijst eenvoudigweg naar het pad dat de lichtstraal aflegt.
- singlemode vezel heeft een dunne kern en de lichtsignalen gaan rechtstreeks door de vezel zonder van de zijkanten te weerkaatsen. Dit veroorzaakt minder verzwakking en zorgt ervoor dat het signaal over lange afstanden kan reizen.
- Multimode vezel heeft een kern die vijf tot tien keer groter is in diameter dan de singlemode-vezel. Vanwege de breedte van de multimode-vezel kunnen meerdere lichtsignalen tegelijk door de vezel reizen, maar dit beperkt de afstand waarover signalen kunnen worden verzonden.
Maakt gebruik van glasvezel
- Internetkabels
- Computernetwerkkabels
- Transmissie via kabeltelevisie
- Medische apparaten
- Telefoonkabels