Van het heelal dat de vorm heeft van een driedimensionale donut tot de ‘hogere dimensie’, de meest originele studies van de ruimte. Onder de hypotheses over de oorsprong, de vorm en de ouderdom van de kosmos is er theorie na theorie, waarvan sommige zeer eigenaardig zijn.
Al jaren onderzoeken wetenschappers de mysteries van het heelal, proberen te begrijpen hoe het is ontstaan, welke vorm het zou kunnen hebben en hoe het evolueert. De theorieën zijn gevarieerd en sommige zijn zeer origineel. Onlangs heeft een team van wetenschappers ontdekt hoe oud de kosmos is, terwijl een groep astrofysici de hypothese heeft geopperd dat de kosmos de vorm van een soort driedimensionale donut zou kunnen hebben. Een andere hypothese is dat het een grote kunstmatige intelligentie heeft. Er zijn ook studies die zich een universum voorstellen dat in een hoger dimensionale ruimte zweeft tot de “grote plons”, die de botsing van membranen beschrijft die geboorte zou geven aan een geheel nieuw universum. Hier zijn 10 vreemde theorieën over ruimte.
De zemelenwereld: het heelal zwevend in een hoger dimensionale ruimte
Het heelal wordt verondersteld driedimensionaal te zijn, maar sommige theorieën suggereren dat er een extra ruimtelijke dimensie is, die wij niet kunnen waarnemen, die in een andere loodrechte richting gaat. Deze hoger dimensionale ruimte wordt “de massa” genoemd, terwijl ons universum een driedimensionaal membraan is dat binnen de massa zweeft. Het beeld van de membraanwereld lost verschillende problemen in de fysica op. Zo hebben de theoretisch natuurkundigen Lisa Randall van de Harvard-universiteit en Raman Sundrum van de universiteit van Maryland een versie van de membraanwereld voorgesteld die een asymmetrie in subatomaire krachten verklaart door te suggereren dat er andere zemen bestaan die parallel aan de onze lopen. Het Randall-Sundrum-model kan worden gebruikt om de zwaartekrachtgolven te meten die worden uitgezonden door zwarte gaten die de ene tak met de andere verbinden.
The big splat, drifting galaxies giving rise to a new universe
Hypothes is that in the distot future galaxies will drift so far apart that light from one will not reach the other. Het universum zal dan leeg, donker en koud worden. Het lijkt het einde van alles te zijn, maar volgens één theorie zal het in plaats daarvan het begin zijn van een andere kosmos in een zich eindeloos herhalende cyclus. Volgens de kosmologen Neil Turok en Paul Steinhardt zou de botsing van de ene tak met de andere voldoende energie genereren om een geheel nieuw heelal te scheppen. Ze noemen het de ‘ekpyrotische theorie’, hoewel natuurkundige Michio Kaku het veelzeggender de ‘Big Splat’ heeft genoemd.
Het heelal heeft de vorm van een driedimensionale donut
Om het heelal te verklaren, maken natuurkundigen gebruik van Einsteins algemene relativiteit en vroegen ze zich jarenlang af of de kosmos plat, gesloten of open was. Een team van astrofysici onder leiding van Thomas Buchert van de Universiteit van Lyon heeft echter een andere oplossing bedacht: het zou de vorm hebben van een enorme driedimensionale donut. Door het licht van het vroege heelal te onderzoeken, hebben de wetenschappers afgeleid dat de kosmos in alle drie de dimensies in zichzelf kan worden gesloten, alsof het een soort donut is.
Hoe oud is het heelal
Een ander moeilijk op te lossen probleem betreft de leeftijd van de kosmos. Wetenschappers debatteren over verschillen die misschien klein lijken, maar in feite honderden miljoenen jaren oud zijn. Onderzoekers van de Atacama Cosmology Telescope hebben eindelijk de exacte leeftijd van het heelal vastgesteld: 13,77 miljard jaar. De schatting zou zijn afgeleid van de bevindingen van de Planck-missie tussen 2009 en 2013, en de precieze waarnemingen van ACT en Planck vormen het hoogtepunt van millennia ruimteobservaties.
Het heelal als enorme kunstmatige intelligentie
Een theorie die door het grootste deel van de internationale gemeenschap van theoretisch natuurkundigen wordt erkend, is de simulatietheorie, volgens welke er een uniek patroon ten grondslag ligt aan alle wetten van de natuurkunde. Dit heeft aanleiding gegeven tot de hypothese dat het universum een enorm neuraal netwerk zou kunnen zijn, vergelijkbaar met een bepaalde vorm van kunstmatige intelligentie, en dat het op vrijwel dezelfde manier zou functioneren als het menselijk brein.
De theorieën over de kosmos zijn divers en wetenschappers hebben ook het antwoord gevonden op de vraag wat het universum is en hoe groot het is.
Stefania Bernardini