Op basis van ANSI X4.13 wordt de LUHN-formule (ook bekend als het algoritme modulus 10 of mod 10) gebruikt om de nauwkeurigheid van creditcardnummers te genereren en / of te valideren en te verifiëren.
Creditcardcontrolecijfer
De meeste creditcards bevatten een controlecijfer, het cijfer aan het einde van het creditcardnummer. Het eerste deel van het creditcardnummer identificeert het type creditcard (Visa, MasterCard, American Express, enz.), En de middelste cijfers identificeren de bank en de klant.
Om het controlecijfer te genereren, wordt de LUHN-formule op het nummer toegepast. Om het creditcardnummer te valideren, wordt het controlecijfer in de formule verwerkt.
Hier is hoe het algoritme werkt voor het verifiëren van creditcards; de wiskunde is vrij eenvoudig:
1) Beginnend met het voorlaatste cijfer en verplaats naar links, verdubbel de waarde van alle afwisselende cijfers.
2) Begin van links en neem alle niet-beïnvloede cijfers en voeg ze toe aan de resultaten van alle individuele cijfers uit stap 1. Als de resultaten van een van de cijfers uit stap 1 dubbele cijfers zijn, voeg dan de twee cijfers eerst toe (bijv. 18 zou 1 + 8 opleveren). Kortom, uw vergelijking ziet eruit als een gewoon optelprobleem dat elk cijfer optelt.
3) Het totaal van stap 2 moet eindigen op nul om het creditcardnummer geldig te laten zijn.
De LUHN-formule is eind jaren zestig bedacht door een groep wiskundigen. Kort daarna namen creditcardmaatschappijen het over. Omdat het algoritme zich in het publieke domein bevindt, kan het door iedereen worden gebruikt.
De LUHN-formule wordt ook gebruikt om de geldigheid van het Canadese Social Insurance Number (SIN) te controleren. In feite wordt de LUHN-formule veel gebruikt om de controlecijfers van veel verschillende primaire rekeningnummers te genereren. Bijna alle instellingen die unieke account- of identificatienummers creëren en vereisen, gebruiken het Mod 10-algoritme.