Netwerkfuncties Virtualisatie, of NFV, is een netwerkarchitectuurfilosofie die virtualisatietechnologieën gebruikt om kernnetwerkfuncties via software te beheren, in plaats van afhankelijk te zijn van hardware om deze functies uit te voeren. Het NFV-concept is gebaseerd op bouwstenen van gevirtualiseerde netwerkfuncties, of VNF’s, die kunnen worden gecombineerd om volledige netwerkcommunicatiediensten te creëren.
In Network Functions Virtualization behandelen gevirtualiseerde netwerkfuncties specifieke netwerkfuncties die worden uitgevoerd in een of meer virtuele machines bovenop de hardware-netwerkinfrastructuur (zowel bedraad als draadloos), zoals routers, switches, servers of cloudcomputersystemen.
Voorbeelden van de soorten netwerkfuncties die door NFV kunnen worden beheerd, zijn onder meer netwerkbeveiliging en firewalls, netwerkadresvertaling (NAT), domeinnaamservices (DNS), caching, inbraakdetectie en meer.
Potentiële voordelen van netwerkfuncties virtualisatie
Network Functions Virtualization (NFV) is officieel ontstaan in oktober 2012 toen de “Network Functions Virtualization Working Group” van het European Telecommunications Standards Institute (ETSI) een witboek publiceerde waarin het NFV-concept en de doelstellingen ervan werden gedefinieerd.
De doelstellingen van de NFV-werkgroep voor netwerkfunctiesvirtualisatie omvatten het verminderen van zowel kapitaal- als bedrijfskosten voor netwerkinfrastructuur en -beheer, het bieden van meer flexibiliteit voor het naar behoefte opschalen of verkleinen van netwerkdiensten, het verbeteren van het investeringsrendement door het toevoegen van nieuwe netwerkdiensten, en verkorting van het tijdsbestek voor het op de markt brengen van nieuwe netwerkdiensten.
Netwerkfuncties Virtualisatie en softwaregedefinieerde netwerken
Netwerkfuncties Virtualisatie is vergelijkbaar met software-defined networking (SDN) in die zin dat beide concepten het migreren van netwerkbeheer van de hardwarelaag naar de softwarelaag behelzen. Maar Network Functions Virtualization richt zich volgens ETSI meer op het porten van netwerkfuncties naar virtuele omgevingen, terwijl SDN zich meer richt op de scheiding van de netwerkcontrolelaag en de doorstuurlaag.
Dus hoewel de twee concepten in veel gevallen complementair zijn, bestaan Network Functions Virtualization en Software Defined Networking onafhankelijk van elkaar.