Een weergave, bestaande uit rijen en kolommen met punten, van een grafische afbeelding in het computergeheugen. De waarde van elke punt (of deze nu is ingevuld of niet) wordt opgeslagen in een of meer gegevensbits. Voor eenvoudige monochrome afbeeldingen is één bit voldoende om elke stip weer te geven, maar voor kleuren en grijstinten heeft elke stip meer dan één bit aan gegevens nodig. Hoe meer bits er worden gebruikt om een punt weer te geven, hoe meer kleuren en grijstinten er kunnen worden weergegeven.
De dichtheid van de punten, ook wel de resolutie genoemd, bepaalt hoe scherp de afbeelding wordt weergegeven. Dit wordt vaak uitgedrukt in dots per inch (dpi) of simpelweg door het aantal rijen en kolommen, zoals 640 bij 480.
Om een bitmapafbeelding op een monitor weer te geven of om deze op een printer af te drukken, vertaalt de computer de bitmap in pixels (voor beeldschermen) of inktstippen (voor printers). Optische scanners en faxmachines werken door tekst of afbeeldingen op papier om te zetten in bitmaps.
Bitmapafbeeldingen worden vaak rasterafbeeldingen genoemd. De andere methode voor het weergeven van afbeeldingen staat bekend als vectorafbeeldingen of objectgeoriënteerde afbeeldingen. Bij vectorafbeeldingen worden afbeeldingen weergegeven als wiskundige formules die alle vormen in de afbeelding definiëren. Vectorafbeeldingen zijn flexibeler dan bitmapafbeeldingen omdat ze er hetzelfde uitzien, zelfs als u ze naar verschillende formaten schaalt. Daarentegen worden bitmapafbeeldingen rafelig wanneer u ze verkleint of vergroot.
Lettertypen die worden weergegeven met vectorafbeeldingen worden schaalbare lettertypen, contourlettertypen of vectorlettertypen genoemd. Het bekendste voorbeeld van een vectorlettertypesysteem is PostScript. Bitmap-lettertypen, ook wel rasterlettertypen genoemd, moeten zijn ontworpen voor een specifiek apparaat en een specifieke grootte en resolutie.