Het is de grootste storm in het zonnestelsel, maar de diepte is slechts tussen de 300 en 500 kilometer. De metingen zijn verricht door NASA’s Juno-sonde.
Op Jupiter bevindt zich een Grote Rode Vlek die de grootste storm in het zonnestelsel is, met een omvang van 16.000 kilometer. Maar de diepte ervan is veel geringer, tussen 300 en 500 kilometer, veel minder dan de 3.000 kilometer waartoe de zonale winden reiken die de banden op de grote gasvormige planeet creëren. De nieuwe metingen zijn verricht door NASA’s Juno-sonde, die de zwaartekracht heeft gemeten met behulp van het KaT-instrument (Ka-Band Translator), gebouwd door Thales Alenia Space Italia met steun van het Italiaanse ruimtevaartagentschap (ASI).
De studie van Jupiters Grote Rode Vlek
De analyse van Jupiters Grote Rode Vlek werd gecoördineerd door Marzia Parisi, een voormalig doctoraalstudente aan de La Sapienza-universiteit, nu aan NASA’s Jet Propulsion Laboratory (JPL), samen met een internationaal team met onder meer Daniele Durante en Luciano Iess, van het departement Werktuigbouwkunde en Lucht- en Ruimtevaarttechniek van de La Sapienza-universiteit van Rome. Het onderzoek is gepubliceerd in het tijdschrift Science. Omdat het inwendige van Jupiter niet direct waarneembaar is, werden nauwkeurige metingen van het zwaartekrachtsveld gebruikt om de structuur ervan te begrijpen.
Wat de gegevens zeggen over Jupiters Grote Rode Vlek
Juno verzamelde gegevens tijdens twee close flyovers in februari en juli 2019. Daniele Durante verklaarde dat de metingen “bevestigen dat de massa van de storm gelijk is aan ongeveer de helft van de gehele atmosfeer van de aarde en iets minder dan die van al het water in de Middellandse Zee”. De Grote Rode Vlek zou daarom een object zijn dat veel weg heeft van een zeer grote schijf, waarvan de kleinere afmeting gelijk is aan de diameter van de Aarde. Tegelijkertijd is de diepte vrij dun. Over het geheel genomen zou de “vlek” van Jupiter kenmerken hebben die doen denken aan die van de grootste stormen op aarde.
Luciano Iess wees erop dat de metingen van Juno “de derde dimensie hebben verschaft aan het verschijnsel in de atmosfeer van Jupiter dat al meer dan 300 jaar de aandacht trekt van velen van ons en ook van astronomen, en dat laat zien dat het een oppervlaktestorm is die zeker zeer groot is, maar zeer ondiep. Deze nieuwe meting zal helpen om zijn aard, evolutie en, misschien, zijn mogelijke verdwijning te begrijpen”.
De waarnemingen van de reusachtige gasplaneet zijn talrijk en één studie richtte zich bijvoorbeeld op de vreemde regen van Jupiter die de geboorte van de aarde zou verklaren. Een andere studie heeft een verre planeet geïdentificeerd die lijkt op Jupiter en die de toekomst van het zonnestelsel zou kunnen laten zien.
Stefania Bernardini