Wanneer een computer op het internet actief is, kunnen de functies ervan alleen worden gebruikt als het apparaat een IP-adres heeft. Het kan worden gebruikt om gegevens uit te wisselen tussen de geadresseerde en de ontvanger.
De basis van het IP-adres is het Internet Protocol (IP), waaraan de adressering haar naam ontleent. Het is een netwerkprotocol dat zonder verbinding werkt en wereldwijd wordt gebruikt. Een adres is nodig om datapakketten van het ene toestel naar het andere te kunnen zenden, naar het internet te uploaden (uploaden) of van het internet te downloaden (downloaden): Dit is het IP-adres, dat fungeert als een virtueel postadres op het internet.
De structuur van het IP-adres in een compact overzicht
Het IP-adres, vaak ook het “IP van een computer” genoemd, volgt tegenwoordig meestal nog IPv4. Dit is de vierde versie van het netwerkprotocol voor het internet. Hier bestaat het IP-adres in principe uit vier getallen, gescheiden door een punt. Deze kunnen een waarde hebben van maximaal 255. Het adres volgt daarom het schema xxx.xxx.xxx.xxx. De vier bereiken worden octetten genoemd. Door de verschillende waarden die zij kunnen aannemen, kunnen meer dan 4 miljard IP-adressen worden gerealiseerd. Maar omdat de vraag naar IP-adressen constant zal zijn, is er nu al IPv6, dat nog meer adressen beschikbaar kan maken.
Basisgegevenscommunicatie
De uitwisseling van gegevens tussen IP-adressen verloopt altijd volgens hetzelfde patroon. Het downloaden van gegevens van het internet naar een privé-computer zal als voorbeeld worden gebruikt om dit te illustreren.
- Typen van het webadres in de browserregel
- Opvragen van het bijbehorende IP-adres van de webserver door de browser (via een naamserver)
- Versturen van gegevens naar het IP-adres
- Invoegen van de webinhoud
- Download-.opdracht van de gebruiker
- Het verzenden van de gegevens naar het IP-adres van de gebruiker
Privacy en tracering
Omdat een IP-adres kan worden gebruikt om conclusies te trekken over personen en hun gegevens via tracering, het is in het vizier gekomen van gegevensbeschermers. Vooral met de inwerkingtreding van de DSGVO, de algemene verordening gegevensbescherming van de EU, is ook de adressering beoordeeld op grond van gegevensbescherming. De adressen mogen door de beheerder van de website alleen worden gebruikt om de functie van de website voor de gebruiker te realiseren – het gebruik is dus strikt gebonden aan noodzaak. Daarnaast is er de gegevensbewaring: providers zijn wettelijk verplicht de IP-adressen van gebruikers tien weken lang te bewaren. Hij moet ze ter beschikking stellen van de opsporingsautoriteiten als er een vermoeden is van een strafbaar feit in verband met het gebruik van internet of als dat via internet kan worden bewezen.