ISDN is een verouderde standaard voor datatransmissie. Het was de eerste die het mogelijk maakte tegelijkertijd te internetten en te telefoneren. Dit waren niet de enige voordelen die het bracht. ISDN-gebruikers hadden echter ook te kampen met een aantal nadelen.
ISDN is een afkorting van de Engelse woorden “Integrated Services Digital Network”. Vertaald is het een “digitaal netwerk met geïntegreerde diensten”. Eenvoudig gezegd is ISDN een specifieke standaard waarmee gegevens digitaal kunnen worden verzonden. Het kwam op in de jaren 1990 en verving de analoge telefoonmodem voor het surfen op het internet. Met de triomf van DSL na de millenniumwisseling kwam er een einde aan het wijdverbreide gebruik van de standaard.
De voordelen van ISDN ten opzichte van eerdere oplossingen
De nieuwe standaard kon in de jaren negentig snel internationaal voet aan de grond krijgen omdat deze een hele reeks voordelen bood ten opzichte van eerdere oplossingen:
- Voor het eerst werd het mogelijk om telefoon en internet tegelijkertijd te gebruiken.
- De gegevensoverdracht via internet verliep aanzienlijk sneller dan met analoge modems.
- De overdracht verliep nagenoeg verlies- en ruisvrij. Waar ISDN vandaag de dag nog in gebruik is, is dat praktisch altijd voor telefonie. Gebruikers willen de hoge gesprekskwaliteit van de standaard niet opgeven.
- Meerdere telefoonnummers kunnen aan één verbinding worden toegewezen. Vooral in kantoren werd deze omstandigheid zeer op prijs gesteld.
De nadelen van ISDN
De standaard heeft echter ook te kampen met twee nadelen die hem inmiddels achterhaald hebben gemaakt. Ten eerste is het qua transmissiesnelheid aanzienlijk zwakker dan moderne DSL-oplossingen. Zelfs de koperdraadverbindingen die na de millenniumwisseling verschenen, waren tot 250 maal sneller. Ten tweede waren er de zogenaamde “dealers”. Dit waren inbelprogramma’s die de internetverbinding kaapten en de kosten voor netwerkgebruik opdreven. DSL-verbindingen zijn immuun voor deze bedreiging.