De acteurs van Arturo, Berlin en Manila, te gast in de radioshow van Trio Medusa, spraken over de ontknoping van La Casa di Carta: hier zijn hun onthullingen
De volgende vijf afleveringen van La Casa di Carta verschijnen op vrijdag 3 december 2021 op Netflix, waarmee een einde komt aan een van de populairste tv-series van de afgelopen jaren. Om het laatste hoofdstuk te vieren, nemen de acteurs deel aan tal van radio- en tv-programma’s, een gouden kans om fans gedag te zeggen en enkele onthullingen te doen over de show.
Een aantal van de acteurs werd ook uitgenodigd voor het radioprogramma dat werd gepresenteerd door Trio Medusa op Radio Deejay en ze vonden het leuk om enkele anekdotes te vertellen over de set en een aantal interessante uitspraken te doen over het laatste hoofdstuk van de Spaanse tv-serie. Het Trio ontving met name Pedro Alonso, die Berlijn speelt, Enrique Arce (Arturito) en Belén Cuesta (Manila). Zij kwamen naar Rome om de laatste afleveringen te presenteren en om deel te nemen aan enkele evenementen die ook ideaal waren om hulde te brengen aan de Italiaanse fans, die de productie zo dierbaar zijn. Dit is wat zij tegen de radiomicrofoons zeiden.
Het succes van La casa di carta: een woord van Enrique Arce
Bij de gasten van het Trio Medusa was ook de gehate Arturito, die in de serie een van de belangrijkste rivalen speelt van de bende die door de Professor wordt geleid. In werkelijkheid heet hij Enrique Arce en is hij een beroemd Spaans acteur. Hij kwam zelf tussenbeide om het succes van The House of Paper te verklaren. Volgens de acteur is dat te danken aan een perfecte mix van genres, met name de Zuid-Amerikaanse telenovela en het Amerikaanse heist-genre. In een notendop is de populariteit te danken aan een briljante mix van actie en telenovela.
Berlijn: een onvergetelijk personage
Ook Pedro Alonso sprak over “zijn” Berlijn. Het personage speelt, ondanks zijn dood in The House of Paper – Part 2, een sleutelrol in de hele serie en is een van de meest geliefde door het publiek.
Volgens Alonso heeft zijn personage vele kwaliteiten, waarvan de eerste is dat hij alle patronen doorbreekt: hij is teder en tegelijkertijd gewetenloos, hij is gemakkelijk te haten maar op een gegeven moment offert hij zich op voor zijn team. Niet te vergeten dat hij een sleutelrol heeft gespeeld in de planning van de overvallen en zeer dicht bij de professor staat.
Alonso benadrukte dat Berlin het embleem is van het hedendaagse tv-karakter: hij is geen schurk, maar ook niet goed, hij is geen held, maar ook niet de schurk bij uitstek. Hij is geen held, maar ook niet de ultieme schurk. Tegenwoordig hebben zelfs de personages in de serie geen vastomlijnde contouren meer, wat ze erg interessant en onvoorspelbaar maakt.
Alonso is zo gehecht aan zijn rol en aan de hele Spaanse show dat hij zich op de laatste dag met een bevrijdende en nostalgische kreet liet gaan.
The House of Paper: Spoilers verboden
Belén Cuesta had het over spoilers, die strikt verboden zijn. Sinds het eerste seizoen werd elke anticipatie op La casa di carta onmiddellijk gemeld in tijdschriften, sociale netwerken en andere kanalen. De productie is dus altijd heel voorzichtig geweest om lekken te voorkomen.
De actrice zei dat het laten uitlekken van een spoiler heel gevaarlijk is, niet in de laatste plaats omdat je zelfs een boete betaalt. Ze voegde er ook aan toe dat ze de tv-serie erg zal missen, op een paar details na: “Ik zal de fysieke pijn niet missen, want het is een serie die veel actie vereist, we hebben een aantal verwondingen opgelopen. Ik zal zelfs het Dali masker niet missen. Het doet pijn, het wordt in het gezicht gespijkerd. Maar ik zal alle mensen missen.”
Tot slot was er een duidelijke verwijzing naar “Bella Ciao”, het emblematische lied van The House of Paper, ontleend aan de Italiaanse traditie. De acteurs onthulden dat het was gekozen door Javier Gómez Santander, een van de schrijvers van de serie.
Tijdens het schrijven van een deel van het tweede seizoen en luisterend naar muziek, begon zijn afspeellijst Bella Ciao te spelen en het was op dat moment dat hij dacht dat het een perfect nummer was voor La casa di carta, dus besloot hij om het in het script te zetten.